tu dowiesz się o elfach i smokach

Arvena

Podszedł do niej.Lauraana zadrżała.

Aaaaania

Wyszeptał :
-Jesteś wybrana...Naznaczona.. Nie wiem czy powinnaś się cieszyć czy płakać..A tymczasem chodź za mną.. On chce Cię widzieć..

Arvena

Laurana powiedziała przerażonym głosem:
-Kto?
Mężczyzna rzekł:
-Dowiesz się poźniej.

Aaaaania

Szli ciemnym, zimnym i wilgotnym korytarzem.. Laurana co chwilę się potykała lecz mężczyzna nie zwracał na nią uwagi.. Wydawało jej się, że szli tak w nieskończoność kiedy nagle..

Arvena

Stanęli przed wielkimi wrotami.Pilnowały ich olbrzymie lwy.

Avariel

Bestie miały czerne futro i czerwone, przeszywające oczy. Laurana i mężczyzna weszli przez wrota, a z nimi ujrzeli najwspanialszą i najbogaciej ozdobioną salę jaka mogła stać.

Aaaaania

Sala była zarazem piękna i potężna, jednak było w niej coś, co sprawiło, że Laurana zaczęła jeszcze bardziej drgać.. Przeszywający umysł rozdarł powietrze.. Zza kolumny wyszedł On!

Arvena

Jego twarz była skryta w cieniu.Widać tylko było, że jest ubrany w czarną pelerynę.

Avariel

-Nie! - Wrzasnęła Laurana.
Gdzieś w oddali rozległ się ryk smoka.

Arvena

-Tak- odpowiedział on i wyszedł zza kolumny ukazując twarz.Była to twarz z wieloma bliznami po mieczu.

Avariel

Laurana jęknęła rozdzierająco. Poczuła jego moc i upadła na kolana z głuchym łupnięciem.

Arvena

Mężczyzna machnął ręką i odesłał tego kto ją przyprowadził.
Laurana jęknęła-
To niemożliwe.

Avariel

-Czemu, moja piękna elfko. Czyżbyś nie wiedziała, że na ziemi istnieją wielkie i niepoznane dotąd potęgi? - Zaśmiał się lodowato.

Arya Sabrae 93 · Gość

Laurana nie odezwała się powoli odżyły w niej wspomnienia a wraz z nimi obudziła się wściekłość, niepohamowana, dodająca mocy wściekłość.
"-Gdybym tylko mogła użyć magii, ty i wszyscy ci którzy ci służą padlibyście trupem!"- syknęła w myślach, patrząc wrogo na mężczyznę.

Aaaaania

-To niemożliwe! Ty nie żyjesz!! - krzyknęła Laurana
-Hahaha! I Ty naprawdę uwierzyłaś w tę głupią bajeczkę Loirinsa?? Tak To ja! Twój Ojciec!!